Narodziny dziecka są wielką rewolucją w życiu całej rodziny. Zazwyczaj najbardziej obciążone nową sytuacją są matki, na których spoczywa główna odpowiedzialność za dbanie o Maleństwo, dostrajanie się do jego potrzeb, nieprzespane noce. Przytłoczone nadmiarem obowiązków, wielką miłością i odpowiedzialnością, czasem same przed sobą nie potrafią przyznać, że nowa sytuacja, choć piękna i wyczekana, jest po prostu trudna.
Czy to już depresja poporodowa, czy jeszcze normalne uczucia wynikające z burzy hormonalnej?
Tuż po urodzeniu dziecka szczęście, wzruszenie, zachwyt mieszają się z ogromnym zmęczeniem, irytacją i bezradnością – uczucia te mogą być bardzo intensywne dla przeżywającej je kobiety. Poza tym zmianie ulegają relacje z partnerem, pojawiają się nowe role, w których trzeba się odnaleźć. Kobiety inaczej również zaczynają postrzegać same siebie, swoje potrzeby, swoją kobiecość i wygląd. Wszystko to może stać się źródłem frustracji a spodziewana fala radości i szczęścia może być niewielka. Stanu takiego doświadcza większość kobiet, jednak nie każda jest gotowa to przyznać.
Zjawisko nazywane potocznie „baby blues”, to obniżony nastrój i apatia odczuwane tuż po porodzie i uznawane za normę. Dotyczy on bowiem od 50 do 80 procent mam i wiąże się z silną burzą hormonalną. Trwa ok 2 tygodni, podczas gdy depresja poporodowa nawet pół roku. Objawy depresji poporodowej mogą być zbliżone do baby blues, jednak są dużo bardziej intensywne i groźne. Pojawiają się myśli samobójcze, bezsenność, brak kontaktu z dzieckiem (więcej o depresji poporodowej w innym artykule).
Młode Matki często w tym okresie potrzebują wsparcia, choć każda może oczekiwać czegoś innego. Jeżeli dodatkowo stoi za tym przekonanie i/bądź oczekiwanie z zewnątrz, że jako matka powinna sobie za wszystkim poradzić sama, być zadowolona i pewna swoich działań, to nietrudno przewidzieć, że sytuacja ta może skończyć się depresją poporodową.
Co mogło chronić wcześniejsze pokolenia przed depresją poporodową?
Dziś sytuacja początkującej matki jest naprawdę emocjonalnie trudna. Bardzo często spędza z noworodkiem sama większą część dnia. Mąż jest w pracy, rodzina daleko. To jest szczególna i wcześniej – w historii ludzkości – zupełnie nieznana sytuacja. W społecznościach tradycyjnych matka spędzała z nowo narodzonym dzieckiem maksymalnie 60–70 proc. dnia, w pozostałym czasie zajmowały się nim inne kobiety, które miała wokół siebie. Dawało to kolejną korzyść – obserwacja zachowań innych matek, zwiększała pewność przy pierwszym kontakcie z własnym dzieckiem. W dzisiejszych czasach tego, jak brać noworodka na ręce, trzymać, nosić, karmić, rozumieć, co ono komunikuje, dostrajać się do niego kobieta musi nauczyć się sama.
Gdzie znaleźć pomoc, gdy podejrzewasz u siebie lub bliskiej osoby depresję poporodową?
Jeżeli z jakichś powodów młoda Matka nie może bądź nie chce korzystać z pomocy bliskich osób, warto poszukać wsparcia wśród kobiet będących w podobnej sytuacji. Nikt bowiem tak nie zrozumie sprzecznych uczuć matki, jak druga matka, która nie będzie dawać „dobrych rad”, nie będzie oceniać i pouczać, bo sama czuje się równie zagubiona w swojej nowej roli.
Dla kobiet, które czują się samotne, nierozumiane i sfrustrowane nową rolą, które boją się swoich sprzecznych uczuć związanych z macierzyństwem, już niebawem uruchamiamy w naszym Centrum GRUPĘ WSPARCIA, dzięki której młode Mamy będą mogły:
· wymieniać się doświadczeniami i sposobami radzenia w relacji z dziećmi
· uzyskać wsparcie emocjonalne
· zmniejszyć uczucie osamotnienia i bezradności
· dostrzec własne potrzeby
· rozwijać umiejętności rozpoznawania, wyrażania i akceptowania emocji własnych i dziecka
· rozwijać kompetencje rodzicielskie
Szczegóły spotkań na stronie: https://www.centrumperspektywa.com/oferta/grupa-terapeutyczna-dla-mam